Lieve melvin

Dag lieve lezers....

Ik heb slecht nieuws te melden. Ik ben al een tijdje niet meer op deze blog geweest en zal jullie dus dringend een keer moeten updaten, maar nu moet ik iets helemaal anders vertellen.

Mijn lieve melvin, is gisterenavond om ongeveer kwart voor 11 gestorven. Hij was al een tijdje ziek en wou de laatste week ook niet meer zo veel eten, maar niets van dat alles had ons kunnen voorbereiden op wat er gistermiddag gebeurde. Melvin kon bijna niet meer bewegen, zich verleggen ging heel moeizaam, hij hijgde constant, hij zag bleek op zijn neus en zijn tandvlees en zijn hart klopte ongelooflijk snel. Hij is in al die jaren nog nooit ziek geweest en nu kregen we alles in één keer te verduren. Toen Tom hem gisterenmiddag naar de dierenarts bracht, zei die dat er water op zijn longen zat en dat zijn hart overuren maakte omdat de hartklep niet goed meer functioneerde. De dokter heeft hem medicatie gegeven, maar ze gaf ons geen hoop dat onze hond nog lang zou leven. Zelfs al zou de medicatie aanslaan, dan nog zou hij elke dag die medicatie moeten nemen en zouden we zijn leven maar kunnen rekken met maximum 6 maanden. Ze ging ons 's avonds terug bellen om de vorderingen van de medicatie te vertellen.

De medicatie had wel gewerkt, onze lieve melvin was iets beter, maar de medicatie werkte niet zo goed dat de dokter ons kon zeggen of hij het met die medicatie wel nog 6 maand zou redden.

We zijn toen met zijn allen naar de dierenarts gereden en hebben daar de beslissing genomen om hem een spuitje te geven. We wouden niet dat hij ervan afzag en omdat papa volgende week geopereerd wordt en wij overdag niet thuis zijn, wisten we dat we thuis niet voor hem konden zorgen, zeker niet als hij weer zo'n aanval kreeg als zondag. (gisteren) Dan zou hij vol pijn sterven en dat wouden we niet.

Lore, Mieke, Tom en ik waren erbij toen de dierenarts hem verdoofde en uiteindelijk de spuit gaf. Telkens probeerde hij het geschoren plekje op zijn poot te bedekken met zijn hoofd... misschien als teken van stel het nog even uit... Hij is rustig ingeslapen, met zijn hoofd tussen zijn twee voorpoten, alsof hij thuis op zijn mat lag te slapen.

Nu nog de kindjes vertellen dat hun grote knuffelbeer, de woef, onze mellie... er niet meer is, maar dat hij veilig in de hondenhemel is geraakt.

Slaap zacht lieve mellie...

we gaan je missen